دیفالت

از دست خودم کلافه شدم که چرا اینقدر اشتباه می‌کنم!

به این نتیجه دارم می‌رسم که دیفالت بعضی آدما بی‌شعوریه و هر چقدر که بهشون محبت کنی اونا بیش‌تر بهتون اثبات می‌کنن که چقدر بی‌شعورترن!!!

این روزا تنهام، خسته‌م، اعصاب ندارم، از خودم از معیارای غلطم برای دوست و انتخابای غلط ترم در دوستی... از دوست نماهایی که اثبات می‌کنن دوستی فقط تا زمانیه که منافعشون تأمین بشه و گند می‌زنن به اسم دوست متنفرم :@ دلم می‌خواد برم جلوی اون دوست نمای و همه حرفامو تو روش بزنم یا موقعی که حرف می‌زنه به روش بیارم و بگم که حالم داره ازش خودش و حرفهایش به هم می‌خورد و این ادا را برایش دربیاورم حتی بدم نمی‌آید این کار را هم بکنم (شکلک مشت زدن نیافتم خودتون تصور کنین :دی) و مثل لوک خوش شانس سوار بر اسب در افق محو بشم :دی آن وقت دلم خنک می‌شود :)


پ.ن: خوبه خسته‌و بی‌اعصابم و این همه پست گذاشتم :D